कविता - १

 कविता

-----------------------

सपनाहरूसँग दिक्क मानेर
सिभिल होम्सको फ्लाटमा
बिपनाको लागि लत्ताकपडाको जोहो
कसले गरिरहेछ विदेशी सुटकेसमा ?

साउदी अरबको जेलमा
हिजोमात्र आत्महत्या गर्ने
मानिसको समाचार मलाई पढ्नै मन लागेन ।

================

को समाचार
पढ्न भ्याइन भन्ने श्रममन्त्री को होला ?

===============

सहिद गेटमा उभिएर
म सोचिरहेको छु ,

मलाई अचेल सहिद गेट जानै मन लाग्दैन
सहिद गेटमा पुगेपछि अचेल मलाई केके केके सोचिरहन मनलाग्छ ,

सहिद गेट गएपछि

उ सहिद नभएको भए
के सोच्दै हिड्थ्यो होला सडकमा ?
के बोक्दै हिड्थ्यो होला झोलामा ?

म यस्तै कुरा सोचिरहन्छु
फेरि समालिन्छु घरीघरी
सहिद प्रति आस्था नपलाएकोमा आफैं प्रती दिक्क हुन्छु ।

उ सहिद नभएको हुन्थ्यो भने
के बोकेर हिड्थ्यो होला आफ्नो झोलामा ।

मन्त्री पाइन भन्थ्यो कि !
केन्द्रीय सदस्यका लागी लड्थ्यो कि !

उ सहिद भएर ठिकै भएछ

सहिद हुन नसकेको भए
कहाँ हुन्थ्यौ, के हुन्थ्यौ
कुन देश नागरिक बन्न दौडथ्यौ

===============

कुन देश हो तिम्रो ?
अर्कै देशले रगत खाएर
तिमीलाई मुर्दा बनाएर यता पठाएपछि

सहिदको छालामाथी सुत्दा
कस्तो सपना देखिदो हो ?

सहिद भएछौ , ठिकै गर्‍यौ
बिग्रनबाट जोगियौ ।

नेताको भान्सा कोठामा कसरी पस्नु ?
भान्साभरी सहिदको रगत गनाउछ ।

======= ======== =====

सिनो जस्तै हो देश
जति लुछे पनि हुन्छ
गिद्धहरु अपारदर्शी सिसा भएको कारमा
बेरोकटोक दौडिरहेकाछन

========= =========

मलाई सिंहदरबारमा बस्ने मान्छेलाई सोध्न मन लागेको छ -
सहिदको छालामाथि सुतेर
कस्तो सपना देखिदो हो ?

========= ========

नदेखेको बाटो ,
तिमीले जसरी मैलेपनि
उसलाई अध्यारोमा हिड्न भन्नू हुदैन

मैले उसलाई टाढाटाढासम्म हिडाएर पुर्‍याउनुछ
तिमीले जसरी बीचमै छाड्नु हुँदैन ।

=================

अचेलभरी काँचो धागोले नबाँधीकन
इमेलबाट मान्छे मरेको सूचना आउँछ

अचेलभरी मेरो फेसबुकमा
मरेका मानिसहरुले फ्रेन्ड रिक्येष्ट पठाइरहेका छन्
मैले कन्फर्म गर्न बाँकीनै छ

========= =====

शहरबाट उनीहरु गाउँसम्मै आए

उनीहरु आए
उनीहरु गए

उनिहरुले मैनबत्ति बालेर
जाडो हटाउने सल्लाह दिएर गए

==================

देशको नक्साजस्तै देखिन्छ प्लेट

गमलाहरुमा रुख रोपेर
राष्ट्रिय निकुञ्जको परिकल्पना गर्दैछन् उनिहरु

========= ===

बगिरहेको नदी एक्कासी रोकियो भने

किन टोलाउछन मान्छेहरू

============

हुलाकीको इमेल

=============

अन्तुमा सूर्योदय

-----------------------------------------------------------------------

समय गन्ध

गिद्धले के खाइरहेको छ ?
देशको नक्शाजस्तो थालमा ।

साउदीअरबबाट छोराले पठाइदिएको पैसा मनिट्रान्सफरबाट झिकेर भरखरै बाबू
भट्टिपसलमा गर्दै छ अर्डर

छोरीले मुम्बईबाट पठाएको पैसा गोजीमा राखेर
भरखरै भोट माग्न हिडिरहेको छ जनप्रतिनिधि
एकादेशको कथाजस्तै ट्वाल्ल परेर सुनिरहेका छौं हामीहरु उस्का बिकासे योजना ।

यो बाटो कता पुगेर सकिन्छ ?
कसैलाई थाहा छैन ।

समयको नमिठो गन्ध वाक्क लाग्नेगरी
बस्तीभरी छरिएको छ

समय कस्तो नमिठो गनाइरहेको छ

छोराले भरखरै विध्यालयबाट
घर आएपछी घोक्दैछ
पृथ्वीनारायण शाहको दिव्य उपदेश ।

मलाई सिंहदरबारभित्र पसेर सोध्न मन लागेको छ
सहिदको छालामाथि सुतेर निदाउदा
कस्तो सपना देखिन्छ ?

000

------------------------------------------------------------------

विज्ञापन

राजनैतिक पार्टीका सूचना पाटीहरुमा
नयाँ विज्ञापन टाँगिएको छ ।

पहिले पहिलोको जस्तो होइन ,
विज्ञापनमा नितान्त नयाँ कुरा छ ।

कम्युनिस्ट पार्टीहरुको कार्यालयमा झुण्डाइएको छ बिज्ञापन ,
पटक्कै मार्क्सवादको ज्ञान नभएका मार्क्सवादीहरुको दरखास्त आह्वान गरिएको छ ।
प्रजातान्त्रिक पार्टीहरुको कार्यालयमा
प्रजातन्त्रवादी पार्टीहरूको बिज्ञापनमा
प्रजातान्त्रिक पद्धतिका बारेमा कुनै ज्ञान नभएका कार्यकर्ताहरूको माग गरिएको छ ।

यही बिज्ञापनको बारेमा
छलफल गर्दै
बैठक बसिरहेका छौँ
हामी निरन्तर सडकमा हिडिरहेका छौं ।

कहिल्यै सुनिएको थिएन
यस्तो विज्ञापन
तर नयाँ प्रयोग गरिएको छ

000

==============================

उखुको छोक्रा

उखुको छोक्राहरू हेरेर एकाएक 

उ  झल्यास्स झस्कियो

==============================

ढुङ्गाजस्तो मान्छे

कहिलेकाहीँ तिमी ढुंगाको खुबै बखान गर्छौ 

ढुङ्गाजस्तो अडान हुनुपर्छ भन्छौ

एकपटक सोच 

ढुङ्गाजस्तो मान्छे भयो भने के हुन्छ ?

सिंहदरबारका मान्छेहरू हेर 

उनीहरु पनि ढुङ्गा बन्न खोज्दैछन् 

तिमीलाई दुख्दा उनीहरुलाई कति पनि दुख्दैन 

========================================

प्रतिगमन

कस्ले र्‍याल चुहाएर हेरिरहेको छ 

कुनामा फ्याकिएको श्रीपेचलाई 

कसले थन्क्याएछ श्रीपेचलाई 

मानिसहरू भन्दा टाढा 

अँध्यारो कुनामा ?

===========================================

गाउँका आमाहरु

गाउँकाआमाहरुलाई

अष्ट्रेलिया अहँ केही थाहा छैन

पटक्कै सुनेजस्तो लाग्दैन

अमेरिका 

कतै कतै सुनेजस्तो मात्र लाग्छ

त्यो पनि राम्ररी थाहा छैन

आमालाई कण्ठ छ साउदी अरब

कतार खुबै कण्ठ छ

कतार पठाउने मेनपावर कम्पनी को नाम कण्ठ छ ।

कतार पठउने दलालहरुको नाम कण्ठ छ ।

कतारको पैसाको नाम

साउदी अरबको पैसाको नाम

सबै कण्ठ छ ।

शहरका आमाहरुलाई

मात्र थाहा छ अमेरिकाको डलर

===========================================

त्यसबेला म मरिसकेको हुनेछु

त्यसबेला म मरिसक्ने छु

कहिलेकाही शहरमा बस्दाबस्दा

डरले ऐंठन होला जस्तो हुन्छ 

मलाई सबैभन्दा बढ्ता डर लाग्छ 

थाम्खर्क जाने बाटो बिर्सिए भने के होला 

आफू जन्मिएको ठाउँ पुग्ने बाटो 

साँच्चैसाँच्चै बिर्सिएँ भने 

म पक्कै मर्ने छु ।

कहिलेकाही आफैंलाई एक्लैएक्लै डर लाग्छ 

त्यो बनडाँडाको नाम बिर्सिएँ भने

काँसटारको नाम भुसुक्कै बिर्सिएँ भने

भुसभुसे,  गढीथुम्को , त्यो देविथान 

सबैसबै बिर्सिएँ भने

खाल्लेपानीको उकालो 

पानी बोकेको याद आएन भने 

त्यो बनडाँडाको नाम बिर्सिएँ भने

काँसटारको नाम भुसुक्कै बिर्सिएँ भने

भुसभुसे,  गढीथुम्को , त्यो देविथान 

सबैसबै बिर्सिएँ भने

मान्छे मर्नका लागि धेरै कुरा चाहिदैन

===========================================

घर घरजस्तै भइदिए हुन्थ्यो ( कविता )

पानी पर्ने दिन 

आँखा झिमिक्क पार्न पाइँदैन 

रातभर अनिँदो बस्नुपर्छ 

वर्षादको पानी छेकिदिए हुन्थ्यो 

तिमीले यसलाई घर भन्यौ 

हामी धेरै अट्ने घर भन्यौ

यो घरमा बसेपछि कोही अपमानित हुनु पर्दैन भन्यौ 

हामी सबैले पत्यायौ 

धेरै मानिसहरू आए यो घरमा 

अचेलभरी मेरो घर भन्दै आउछन् 

गोमन सर्पहरू

खजुरा र बिच्छीहरू 

पुर्खाले बनाइदिएको यो घर

गोमन सर्पहरूबाट वच्न

बर्खा र ठन्डीसँग लड्न 

अचेल तिमी नै

गोमन सर्पहरू पनि घरभित्र चाहिन्छ भन्न थालेछौ 

खजुरा र बिच्छीहरूसँग एउटै ओछ्यानमा सुत्न जान्नुपर्छ भन्न थालेछौ

म यही घरभित्र बसेर

यो घरलाई मेरो भनेर दावी गर्ने

गोमन सर्पहरूसँग लडिरहेको छु

खजुरा र बिच्छीहरूसँग लडिरहेको छु

यही घरलाई आत्मीय ठानेर 

हिजोसम्म बसिरहेका मानिसहरू

छाडिरहेकाछन यो घर

तिमी नयाँ घर बनाउने कुरा गर्दैछौ

कसरी विश्वास गरौं 

अब बन्ने यो घरमा मसँगै सर्प , बिच्छीहरूले सुत्न आउने छैनन् ।

म कसरी विश्वास गरुँ ?

---------------------------------------------

सपना देख्ने मेरा आँखा

कहिलेकाहीं लाग्छ -

सपना देख्ने मेरा आँखा

मेरा दुखका कठोर पहाड हुन् ।

सोच्दै जान्छु

घरीघरी आफ्नै आँखासंग रिस उठ्छ

कहिलेकाहीँ लाग्छ 

आँखा नभएको भए

मान्छेहरू निदाएकै छन्

सुतेकै छन्

जङ्गलका सुकेका मुढा हुन् मान्छेहरू

मलाई कहिलेकाहीं त्यस्तै भइदिन मनपर्छ 

कहिलेकाहीँ आफ्नै आँखा झिकेर

सुकेको मुढालाई लाइदिन मनलाग्छ

कहिलेकाहीं नदीको किनारमा पल्टिएका शान्त ढुङ्‌गालाई लाइदिन मन लाग्छ

अब सपना देख्न मन छैन मलाई

अनी ऊ जागै बसोस न !

खडेरीले फुटेका खेतका गह्राहरू हुन्

मेरा आफन्तका अनुहार

मेरा सपनाले हिल्याउन अब सक्दैन

----------------------------------------------

कविता  

भिर 

डरलाग्दो छ

तिमीले देखाएको बाटो ।

तिमी भन्दैछौ

त्यही बाटो हिंड

त्यही भिरको बाटो हिंड

तर तिमी कहिल्यै हिंडेनौ त्यो बाटो 

मलाई मात्र देखाइरह्यौ 

त्यो तारे भिरको बाटो 

भीरको बाटो कहाँ पुग्छ होला ?

सपना टाढा हुँदै गैरहेको छ

तर पनि किन हिजो जस्तो थकथक लागिरहेको छैन मलाई ?

म आफैं निरुत्तर छु

म पहाड उक्लन्छु उसैगरी

म मधेस ओर्लन्छु उसैगरी

--------------------------------------------------

-------------------------------------------------

-------------------------------------------------